της Ιωάννας Τσολακοπούλου, εκπαιδευτικού
Στο χώρο της εθελοντικής ομάδας ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ, που τότε ξεκινούσε δειλά δειλά τα πρώτα της πετάγματα, σε μία πρώην βιοτεχνία, που με πολλή προσωπική δουλειά και μεράκι είχε μεταμορφωθεί σε ένα καλόγουστο «πολυδύναμο» και «πολύπλευρο», φιλόξενο κέντρο για τους «δικούς» και τους «ξένους», τους βασανισμένους από τους ανθρώπους και τους χτυπημένους από τα μνημόνια και την ανεργία…
Γραφείο, «σχολείο», «νηπιαγωγείο». Χώρος δημιουργικής απασχόλησης και συμβουλευτικής. Υποδεχόταν με χαρά τους γονείς με τα παιδιά τους, για να περάσουν το απόγευμα με μια φιλική παρέα σε ένα περιβάλλον οικείο.
Για να στηρίξουμε όσο μπορούσαμε τους ξεριζωμένους από τον πόλεμο, γιατί κάποιοι αποφάσισαν το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Γιατί είμαστε αντίθετοι στον εγκλεισμό των ανθρώπων στα στρατόπεδα. Γιατί λέμε όχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία! Διότι το να γίνεις πρόσφυγας ή μετανάστης δεν είναι επιλογή, αν νιώθεις ασφαλής στην πατρίδα σου.
Στον χώρο αυτόν δημιουργήθηκε και η πρώτη «τάξη» για την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Εθελοντικά, εννοείται.
Με προσφορές και παραχωρήσεις οργανώθηκε ο χώρος. Βρέθηκαν οι δάσκαλοι. Συμφωνήθηκε και ο χρόνος. Η διάθεση ήταν δεδομένη.
12 μαθητές και μαθήτριες, από τη Συρία και το Ιράκ.
Οι καινούριοι ήθελαν να μάθουν το αλφάβητο, για να διαβάζουν. Οι πιο παλιοί προτιμούσαν τις καθημερινές εκφράσεις, για να επικοινωνούν…
Ενήλικες όλοι. Γονείς που έφερναν μαζί τους και τα παιδιά τους. Άλλα μωρά, άλλα μεγαλύτερα. Οι δυσκολίες πολλές. Πρόβλημα στη συνεννόηση. Πότε το αστικό που άργησε – έρχονταν από μακριά… Πότε το ραμαζάνι… . Η αμέριστη βοήθεια του Μπάντερ, που μιλά τα ελληνικά καλύτερα από πολλούς Έλληνες, μας διευκόλυνε πολύ…
Όμως, στόχος του «σχολείου» ήταν και η ανάπτυξη των κοινωνικών σχέσεων, η γνωριμία και η επαφή με την πόλη και τον πολιτισμό της, η όσμωση των εθνικών ιδιαιτεροτήτων. Έτσι, κάθε Σάββατο η καθιερωμένη επίσκεψη σε ένα μουσείο, σε μια πλατεία, στο λιμάνι κ.α
Τους διδάξαμε και μας δίδαξαν. Τους διδάξαμε την γλώσσα μας και διδαχτήκαμε τον αγώνα της ζωής, την αξιοπρέπεια, το πείσμα, την προσπάθεια για επιβίωση, το να πάρεις την τύχη σου στα χέρια σου, να επιζήσεις, να προσαρμοστείς. Την αλληλεγγύη, τη συνεργασία, τον σεβασμό.
Πήραμε πολλές αγκαλιές ευγνωμοσύνης…
Σιέχλα, Μουαγιέτ, Άια, Ιντισάρ, Σέιμα, Ίμαν, Καρίμ, Ακρμ, Σουχάντ, Νουρ, Ζέινα, Φατιμά, σας ευχαριστούμε!
